برکسی پوشیده نیست که شیعه پیش از اینکه یک دیدگاه فقهی و کلامی در اسلام باشد،یک جریان سیاسی است.از بدو تولد شیعه بر مبنای فرموده رسول الله (ص) ، درباره پیروان علی بن ابیطالب(ع) تا دوران غیبت و پس از آن ، درگیری اصلی شیعه و سایر فرق اسلامی به خصوص اهل جماعت ،درگیری سیاسی بود.اگر هم در دوره ای مسایل فقهی و کلامی و اخلاق و سایر علوم و معارف سرفصل رفتار ائمه معصومین(ع) است،غالبا به واسطه اتصال فقها و فلاسفه و عالمان فرق دیگر به دستگاه غاصب خلافت بوده است.

درواقع معصومین(ع) چه در زمان سکوت،چه در زمان خلافت و چه در دوران فعالیت آرام خود درحال نمایاندن نوعی از نگرش سیاسی به نام تشیع و تربیت افرادی در طراز حکومت امامان (ع) بودند.یعنی برای در دست گرفتن حکومت مومنان تلاش می کردند و برای آن نیروسازی هم انجام می دادند.این نیروسازی که در طول 250 سال متکامل شد جریانی سیاسی به نام تشیع بود.درواقع این جریان سیاسی در عهد ما تا به امروز در تلاش بود تا حکومتی هرچه متناسب تر با حکومت مد نظر ائمه(ع) بسازد.این تلاش در عصر ما منجر به انقلاب اسلامی شد.حکومتی که برمبنای ناب ترین اندیشه های اسلامی یعنی اندیشه اهل بیت(ع) پایه ریزی شد.اگرچه شرایطی که برای رهبر کبیر انقلاب(ره) فراهم شد در دوران ائمه هرگز وجود نداشت لکن آن حرکت پس از حدود 12قرن به بار نشست.البته این تلاش ادامه دارد تا حکومت حقه اهل بیت(ع) نیز به دست ولی الله الاعظم(عج) ایجاد گردد.

در درون نظام اسلامی به وجود آمده نیز اگر نیک بنگریم همچون طول تاریخ همه عناصر و مردم شیعه نیستند.شیعه ی اعتقادی ، شیعه محب، شیعه سیاسی و شیعه ولایی و...اقسام شیعه در طول تارخ است.اما تنها یک گروه است که مدنظر ائمه است به عنوان شیعیان همطراز جامعه اهل بیت(ع).آن هم شیعه اصولگرا یا همان شیعه ولایی است.در نظام حاضر نیز با آنکه قالب مردم شیعه مذهبی و اعتقادی اند ، اما نیازمند شیعه ولایی و اصولگرا هستیم.این بدان معنی نیست که اهل سنت در این کشور نمی توانند ولایی باشند.بلکه آنها نیز اگر ولایت ولی منسوب از سوی ائمه را بپذیرند ، ولایی و اصولگرا خواهند بود.

طرح مساله اصولگرایی توسط امام خامنه ای (حفظه الله) در انتهای دهه 1370 نیز برای ایجاد و تربیت جریان همطراز نظام بود.حال این پرسش مطرح است که آیا چیزی که اکنون به عنوان اصولگرایی در عرصه سیاسی مطرح می شود همان اصولگرایی مد نظر ایشان است؟ پاسخ این است که الزاما اینگونه نیست.نگاهی به تاریخ شیعه نشان می دهد که امثال آنان در نظام اسلامی آیا اصولگرا هستند یا نه.

شیعیانی که در دوران سکوت با علی(ع) بودند و از حق او دفاع کردند.شیعیانی مثل زبیر که ابتدا در شورای 6 نفره حامی علی(ع) بودند لکن سالها بعد در اثر دنیا پرستی در مقابل او صف کشیدند.شیعیانی که در صفین فریب دشمنان را خوردند و نظرشان را بر ولایت تحمیل کردند.شیعیانی که در 3 جنگ با علی (ع) بودند و عاقبت تنهایش گذاشتند.شیعیانی که امام حسن(ع) را به مال دنیا فروختند.شیعیانی که ایشان را بخاطر صلح تحمیلی سرزنش کردند.شیعیانی که از ترس عبیدالله آن جنایت را در کربلا مرتکب شده و حسین(ع) را دعوت کردند و او را کشتند.شیعیانی که جانباز صفین بودند و سر امام خود را بریدند.شیعیانی که توبه کردند.شیعیانی که تنها در میدان علم با امام خود بودند و اهل جهاد نبودند.شیعیانی که اسرار ائمه را فاش می کردند.شیعیانی که قدرت ومال آنها را فریفت.شیعیانی که بصیرت نداشتند.

اما تنها یک گروه باقی ماندند در رکاب مولایشان.امثال مقداد،سلمان،ابوذر، حجر،مالک،حبیب،زراره،اباصلت و... هستند که امامشان در فراقشان آنها را می خواند:أین عمار؟!...

حال می توان فهمید که چه کسانی در نظام ما اصولگرای واقعی و شیعه امام خامنه ای (حفظه الله تعالی) هستند.اصولگرا یعنی شیعه ی ولایی!