چرا وقتی کوروش رو داریم به افرادی نظیر امام علی (ع) و حضرت ابوالفضل توجه کنیم؟اون در دارایی تمام می بخشید و اینها در نداری خود؟

اما سوال دیگر اینکه چرا به جای کوروش حرف از امیرالمومنین (ع) و شخصیت هایی مثل ابوالفضل العباس (ع) سخن به میان می آید؟ پاسخ در سوال قبلی به نوعی داده شده است.همانگونه که ما به کوروش افتخار می کنیم و او را الگویی برای نوع حکومت داری می دانیم و به جهان معرفی اش می کنیم ، امام علی (ع) و سایر بزرگانی مانند عباس بن علی(ع) را نیز به واسطه بزرگی هایشان گرامی می داریم.این شخصیت ها به واسطه بزرگی هایشان و عظمت شخصیت ، تبدیل به شخصیت جهان بشری شده اند و متعلق به یک قوم و یک دین نیستند.البته نباید فراموش کرد که جایگاه امیرالمومنین (ع) که در تمامی شئون انسانی و الهی بی نظیر است هیچگاه قابل قیاس با کوروش نیست. البته بخشندگی یکی از ارزشهای والای انسانی است ولی تفاوت میان امیرالمومنین (ع) و کوروش کبیر تنها به این ارزش خلاصه نمی شود.حتی حکومت عدل علوی تنها یکی از شئونی است که مولی الموالی (ع) بعنوان نمونه و الگو در آن شناخته شده است.در علم ، در جهاد ، در کار و تلاش ، در معنویت ، در وظایف اجتماعی و خانواده و... نیز علی (ع) الگویی بی نظیر است.علی (ع) یک انسان کامل است.پس شایسته این است که افتخار ما بعنوان پیروان او و حتی افتخار کل بشریت باشد.

همچنین است شخصیت ابوالفضل العباس (ع) در مقیاسی کوچکتر که همان فقاهت و علم ، همان ایمان و معنویت ، همان دفاع از حق و گم نشدن در زخارف دنیا ، همان شجاعت و دلاوری را داراست.بنابراین افتخار به این انسانهای بزرگ مانع از افتخار به بزرگانی چون کوروش و نوشیروان عادل نیست.اما هرکس در اندازه شایسته خودش باید تکریم و تقدیس شود.این اندازه را همانطور که پیشتر عرض کردم نسبت افراد با حق و حقیقت تعیین می کند.